“Historia filozofii to seria przypisów do Platona. Przed Lacanem, historia psychoanalizy była serią przypisów do Freuda.” Whitehead
To nie jest zwykła biografia. Stuart Schneiderman, uczeń Lacana, opowiada o dokonaniach wybitnego psychoanalityka, wplatając wyjaśnienia zawiłych koncepcji w szereg ciekawostek i skandali z życia Paryża lat 60-tych i 70-tych. Obrywa się wielkim filozofom, pojawiają się złośliwości względem wybitnych reżyserów, a przed ostrzem krytyki nie uchronił się nawet sam Lacan.
Stuart Schneiderman to amerykański psychoanalityk, który postanowił wyjść poza swój kulturowy paradygmat. Zamiast pozostać przy popularnej w anglosaskich kręgach psychoanalizie brytyjskiej, postanowił wyjechać do Francji, by uczyć się u samego Lacana. Francuska psychoanaliza jest z ducha inna od tego, co przeczytamy u Melanii Klein czy Donalda Winnicota. Lacan przyczynił się do umysłowej rewolucji, w dokładnie taki sam sposób, w jaki kiedyś zrobił do Freud. Ich spostrzeżenia wywarły ogromny wpływ nie tylko na poszczególnych pacjentów, ale na całe życie społeczne swoich i kolejnych pokoleń.
Kulturowe znaczenie i siła seminariów Lacana zostały oficjalnie uznane w 1968 roku, gdy dyrektor Ecole Normale Superieure (gdzie Lacan wykładał), uznał, że organizowane przez psychoanalityka spotkania dały początek studenckiemu majowemu powstaniu. Sam Lacan odpowiedział dyrektorowi tylko tyle, że przypomina mu on spłuczkę od toalety, czym potwierdził przypuszczenia o skłonności do wywrotowych zachowań. Trzeba przyznać, że dyrektor mógł mieć trochę racji. Nic nie pasuje do Lacana bardziej, niż rewolucja przeciwko kapitalizmowi, imperializmowi i tradycjonalistycznemu społeczeństwu, a jednocześnie w imię koedukacyjnych akademików (filozof słynął również ze swojej słabości do kobiet, co zabawnie i szczerze przypomina Schneiderman).
Lacan był ekscentrykiem. W pewnym momencie ludzie zaczęli przypisywać mu różne choroby: narcyzm, schizofrenię. On sam, słysząc o tych plotkach, postanowił się ujawnić. Powiedział, że jest doskonałym histerykiem, a doskonały histeryk to histeryk bez objawów (bez symptomów). Dla Lacana histeria, w swojej teatralnej formie, była najbliższa istocie psychoanalizy. Zdradzając, że jest histerykiem, nie powiedział o sobie nic nowego.
Jacques Lacan żył osiemdziesiąt burzliwych lat i zrobił znaczącą karierę mówiąc rzeczy, których niemal nikt nie rozumiał. Sprowokował całą serię zażartych kłótni wewnątrz świata psychoanalizy, które to kłótnie doprowadziły w latach 60. do wykluczenia go z Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychoanalitycznego (IPA). Pozbawiony zawodowego uznania i światowych aren, Lacan ograniczony został do bycia obrazoburcą Paryża. Założył tam własną szkołę freudowską, a wśród jego przyjaciół byli Maurice Merleau-Ponty, Alberto Giacometti, Andre Malraux, Roman Jakobson, Claude Levi-strauss, Salvador Dali, Pablo Picasso i Jean-Paul Sartre.
Jacques Lacan
Śmierć intelektualnego bohatera
Stuart Schneiderman
Oprawa twarda
ISBN: 978-83-911-8014-3
EAN: 9788391180143
Tytuł oryginalny: Jacques Lacan – the death of an intellectual hero
Liczba stron: 184
Format: 135x205mm
Cena katalogowa: 35,00 zł
Tłumaczenie: Łukasz Mokrosiński
